حکایت ما و دوستان

                    مثل برکه و ماه است ؛

                                        دور از هم ، اما در دل هم ؛

انتظار را چگونه معنا کنم ؟

انتظار را اینگونه معنا میکنم ، هر لحظه، هر ثانیه ، هر دقیقه ، امیدی قلبی به این دارم که شخصی قدرتمند تر از همه ، شخصی عالم تر از همه ، شخصی عادل تر از همه ، شخصی خدایی تر از همه ، ما را از خفقانهای موجود نجات میدهد و ما را به نوری متصل به خدا هدایت میکند ؛ نوری که الان در گیر و دار مسائل کم رنگ میبینیم یا هر چه سعی میکنیم نزدیکش شویم باز فاصله ها باعث جدایی ما میشود .

هر لحظه در تلاطم هستیم ، تا شاید نشانی ، ردی ، از ناجیمان به گوشمان برسد ، ایکاش انتظار زودتر به پایان رسد و ما به آرامش ابدی برسیم ...الهم عجل لولیک الفرج ...&&& 

به گمانم ظهور نزدیک است ، همه منتظر یک معجزه هستیم تا از شرایط وخیممان نجات پیدا کنیم

اگر در روایات بیان شده که باید در سختی و اضطراب بیفتیم تا در انتهای ظهور باشیم اینک نزدیک شده ایم

منتظر هستیم تا ناجی ما برای نجاتمان برخیزد ..........&&&

انقدر دور و برم گنداب و کثافت کاری پر شده ؛

که دیگه نمیتونم نفس بکشم خدایا میشه بیام اون دنیا یه دوپینگ بزنم دوباره برگردم

اینجا همه چیز یه طوری دیگه هست ؛ سلام را با سلام جواب نمیدهند با اشاره های ممتد جواب میدهند ،

گذشت و ایثار و بخشش و فداکاری مرده است ؛

اینجا رابطه هاست که تعیین کننده زندگیهاست ........&&&

اونروزیکه من و تو بودیم و یه دنیا حرف ، فقط منو تو همدیگه رو داشتیم ، فقط من و تو مثل کوه پشت هم بودیم ،
همه سدها رو کنار زدیم از همه گذشتیم پیش هم بودیم ، لذت بردیم ، زندگی کردیم ، خاطره ساختیم
هنوز هیچی تغییر نکرده فقط یه خرده رگ به رگ شده ،
من بیشتر از قبل هواتو دارم
بیشتر از قبل دوستت دارم
بیشتر از قبل به فکرتم
پس با من حرف بزن
حرف بزن تا زمانه کر شود
حرف بزن تا دره فاصله ها از بین برود
رویــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــای مانــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدگار مـــــــــــــــــــــــن &&&

با خدا سوار دوچرخه شدیم ،

من اشتباه کردم جلو نشستم ؛

فرمان دست من بود ؛ سر دوراهی های زندگی دلهره می گرفتم ؛

جایمان را عوض کردیم ، حالا آرام شدم

هر وقت از او میپرسم کجا میرویم ؟ با لبخند میگوید : تو فقط رکاب بزن .......................

به نام خدا ؛

امروز دائماً مرگ را مرور کرده ام

از وقتی سامان به دیار باقی شتافته

من سامان را نمیشناختم ولی مرگش بر روی من تاثیر عمیقی گذاشت

رویا برایم گفته بود چقدر پسر مهربان و سربزیری بوده

سامان خواهر زاده رویا بود که دو روز قبل کلیه هایش را از دست داد و دیالیز شد ،

دیروز در کما رفت و امروز سینه قبرستان را لمس کرد ،

احساس میکنم مرگ خیلی نزدیک است ولی همچنان به گناهان روزمره ادامه میدهیم

امروز کمی از مرگ ترسیدم ، خیلی زیاد ،

دیشب به قدری برای سامان ناراحت بودم که لب به غذا نزدم

 و امروز مرده شور خانه نوبت بعدی به او میدهد ،

دلم برای مادرش میسوزد جوانی را بزرگ کرده سی ساله شده و حالا که میخواسته

به ثمر بنشیند از دست رفته ..................................................................

خدایا ، هیچ مادری داغ فرزندش را نبیند ؛ الهی آمین ؛ &&&

رو مـگردان یـک زمان از من کـه تـا از درد تـو..

چـرخ را بـر هـم نـسـوزد دود آتشـدان مـن

تـا خمـوشم مـن ز گلـزار تـو ریحان مے بـرم

چـون بنـالم عطـر گیـرد عالـم از ریـحـان مـن..

« مــولـوی »

در سایتهای کودکانه که برای بچه ها قراردادن نوشته شده :

(((کاربران کــومــه موظف به رعایت قوانین هستند،در صورت مشاهده هرگونه بی قانونی(نظیر: دوستیابی،بی نظمی،توهین،عدم توجه به بندهای مصادیق محتوای مجرمانه) بدون اخطار محروم میشوند.
اینترنت مکان مناسبی جهت یافتن دوست و یا شریک زندگی نیست،این‌ معامله‌ ایست زیانبار که‌ در بیشتر مواقع‌ ضرر آن‌ دیگر قابل‌ جبران‌ نیست،خانواده شما بهترین دوست شماست. ))))

در اینجا به بچه ها توصیه شده فقط بازی کامپیوتری انجام بدن و دوستیابی و بی نظمی مصادیق مجرمانه داره

حالا به نظر من باید توی سایتهای اجتماعی و وبلاگها و صفحات دیجیتال بزرگترها 4 برابر سایز معمولی نوشته بشه تا شاید یادآوری بشه چطوری رفتار کنیم ...&&&

گاهی اوقات احساسات عجیب و غریبی دارم ؛

مثلاً همین دیشب حس میکردم همسرم دشمنم هست یاحس غمگینی یا حس تنهایی

حس میکردم دو تا فرد مقابل هم هستیم ، حس میکردم نمیتونیم هیچوقت با هم حرف بزنیم

حس میکردم باز هم مثل همیشه اختلاف سلیقه و این حسها ناراحتم میکنه هر وقت هم مطرح میشه

محکوم میشه پس این افکار و حسهای درونی از کجا نشأت میگیره ؟

 به نظرم از رفتار خود آدمها ست که باعث میشه ما این طرز فکر رو داشته باشیم !

نمیدونم !

ولی هنوز این حس تنهایی و غربت و این حس تضاد رو دارم ولی راهکاری براش ندارم ....&&&