در باب نماز سخنان زیادی شنیده شده و همینطور مطالب زیادی نوشته شده ، اما آنچه که باید توجه نمود

نماز علاوه بر اینکه یک فریضه دینی محسوب میشه نوعی مدیتیشن و تمرکز محسوب میشه زمانیکه ما قامت

می بندیم و به نماز می ایستیم به مهر خیره می شویم و تمرکز می کنیم و با خالق خود سخن می گوییم .

در ابتدا در سوره حمد :

به نام خداوند بخشنده مهربان

شکر برای پروردگار جهانیان

رحمن و رحیم

مالک روز جزا

تنها تو را می پرستیم و تنها از تو یاری میجوییم

ما را به راه راست هدایت فرما

راه کسانی که به آنها نعمت داده ای و نه گمراهان

خدا بزرگ است

به نام خداوند بخشنده مهربان

بگو خداوند یکی است

خداوند بی نیاز است

نه فرزندی دارد و نه زاییده شده و تنها ی مطلق است

خدا بزرگ است

همین بیان این کلمات اگر با دقت و تمرکز همراه باشد تمامی سلولهای بدن را در بر میگیرد و این همان انرژی مثبت است که در تکنولوزی فکر

امروزه به آن مباهات می کنند .

زمانیکه به رکوع می رویم علاوه بر حالت زبانی و ذهنی ایجاد شده بدن از حالت خمودگی و یکنواختی به صورت قائمه در می آید که جریان خون را در مغز

و بدن به حرکت وا میدارد .

در رکوع باز می گوییم : پاک و منزه است پروردگار بزرگ و ستایش مخصوص اوست

خدا بزرگ است

تاکید بر اینکه خداوند بی نیاز است و خداوند بزرگ است باعث می شود که به نیروی عظیمی تکیه کنیم و این نوعی تلقین روحی ایجاد می کند که در اصطلاح علما

بالاترین درجه است که به آن توکل میگویند .

در حالت سجده : پاک و منزه است پروردگار برتر و ستایش مخصوص اوست

خدا بزرگ است

در حقیقت در حالت سجده ما به نماد یقین می رسیم یعنی دوبار سجده در یک رکعت داریم ولی یک رکوع و این نشان دهنده بندگی ما نسبت به قدرتی مافوق

است .

در سلام نماز در حقیقت ما شهادت می دهیم که جز خداوند خدایی نیست و شهادت می دهیم حضرت محمد ( ص ) بنده و  رسول خداوند است و درود می فرستیم

بر حضرت محمد ( ع ) و بعد از آن سلام می کنیم بر تمامی انبیا و رحمت و درود می فرستیم بر آنها و سلام بر ما و بندگان صالح خداوند و سلام شما و رحمت خداوند

بر شما در حالت سلام ما نشسته هستیم اما بر روی دو پا یعنی چهار زانو که در حقیقت جانب احترام معبود را رعایت کرده ایم .&&&