غنچه ای بود

 در نزدیکی ما

که لبانش بسته

صورتش کوچک و سربسته

 و نگاهش پایین

و حصارش کوتاه

در شبانگاه که میخفت

نفسش عطر بهاری میداد

 در شفق های سپید

چهره اش تابش خورشید

غنچه ی زیبایم

در کنار گلها

مست و سرخوش

گونه اش شبنم غلطان

روی ماهش

وزش باد بهار

و صمیمیت ناب

غنچه ی زیبا رو

در پس دوران ها

روی ماهش را گشود

پرده ها را به کنار

صورت نازش را

رو به خورشید نمود &&&