امروز تاسوعای حسینی بود و من نماز ظهر را به مسجد محلمون رفتم . راستش رو بخواهید کمی دلم گرفت برای

اینکه از حدود 50 نفرخانمی که برای نماز جماعت آمده بودند 40 نفر پیرزنان از پا افتاده بودند ، که هر کدام برای خود

صندلی آورده بودند و اسمشان رابر روی آن نوشته و نماز میخواندند و من ناگاه در ذهنم بزرگترین پاساژهای شهرم آمد

که در ظهر هر روز مملو از خانمهای جوان هست .

بغضی گلویم را گرفت که چرا باید مساجد که مأمن آرامش جوانان باشد خالی از جوانان !

من خودم به شخصه در مکانهای مذهبی آرامش خاصی دارم و نیاز روحی من ایجاب میکنه هر از چند گاهی به این

مکانها مراجعه کنم .و خدا رو شکر ارتباط معنوی خود را حفظ کرده ام .

حال شاید بعضی بگویند ؛ همه جا خدا وجود دارد و مهم دل آدم است ، اما من میگویم خداوند به خانه خود مضاعف

سر می زند .

بیایید خانه های خدا را تنها نگذاریم . &&&