به نام خدا

همین عصری نشستیم با یه بنده خدایی حرفهامون رو زدیم دلخوریهامون رو گفتیم و از هم حلالیت طلبیدیم ؛ نمیدونم چه جوری مسیر صحبتمون به اینجا رسید

ولی هر چی بود خیر بود احساس میکنم سبک شدم ، از اینکه حرفهای تلمبار شده این مدت رو بهش گفتم ؛ اونم حرفهاشو زد به نظرم آروم شده بود .

از آدمهای تودار که ناراحتیشون رو بروز نمیدن و به جاش سکوت میکنن خوشم نمیاد ؛ دوست دارم آدمها دلخوریهاشون رو بریزن بیرون و بعد که تخلیه شدن

از اول شروع کنن .&&&